Hani Nâzım Hikmet “Nereden gelip nereye gidiyoruz” şiirinde haykırır ya, “Çocuklar ölebilir yarın!” diye...
Hani Nâzım Hikmet “Nereden gelip nereye gidiyoruz” şiirinde haykırır ya, “Çocuklar ölebilir yarın!” diye...
Onun o “olmasından korktuğu” korkunç günleri yaşıyoruz şu sıra, bu ıssızlaşmış dünyada...
İnsan olmak tamamen mazide kaldı.
İnsanlık nerede?
Bilmiyoruz nerede...
***
Avusturya gibi medeni bir memlekette terk edilmiş bir TIR’da boğularak, açlık ve susuzluktan ölen 71 insan...
Denizde boğularak ölmüş, cesedi kıyıya vurmuş çocuk fotoğrafları...
Her gün değişik ölümler.
Tuhaf şeylere alıştırılıyoruz.
İnsana özgü olmayan “kötü”lere...
Burada bildiğimiz “insanlık” kavramı terk edilmiş...
***
“Yaşamak bu kadar mı değersiz” diye bir soru derinlerimizde kıpırdıyor.
Hiçbirimiz bu trajedinin önüne geçebilecek bir şey yapamıyoruz.
Kahredici bir çaresizlik yaşıyoruz.
İçimiz yanıyor; ve hiçbir şey yapamamanın, diyememenin acısını yaşıyoruz.
***
Bir kasırganın içinde kendi hayatlarımızı düşünüy...
Devamını okumak için tıklayın
